Zweibrücker Mundart Von de lange wollne Schdrimp heit noch Alpdrääm

Diese modernen Unterhosen aus Baumwolle kratzen nicht, im Gegensatz zu jenen, die unser Autor als Kind tragen musste.
Diese modernen Unterhosen aus Baumwolle kratzen nicht, im Gegensatz zu jenen, die unser Autor als Kind tragen musste.

Ich glaab, ich hab grad e Déjà-vue, hab ich zum Bruno gesaat, e Messerblock? Ei denne hasche deim Fienche doch schunn ledschd Johr geschenkt.

Mir drei hann vorgeschder am zwedde Feierdaa beim Bruno an de Thek gehockt un e Zwische-de-Johre-Feierowendschöppche gezischd. Un nadierlich hammer driwwer geschbroch, was mer unsere liewe Fraue am Heilische Owend geschenkt un selbert geschenkt kriet hann. Nee, hat de Bruno gemennt, do schnerrsche dich, des war ledschd Johr grad annerschder rum: Ich hab meim Fienche e Schnellkochtopp geschenkt un es mir de Messerblock. Awwer des hab ich jo nimmie gewisst, weil ich die Messere jo schunn drei Woche schbäder meim Unkel Krischan zum 80. Gebordsdaa weider geschenkt hab. Un des is jetzat rauskomm, weil mei Fiensche gemennt hat, jetzat hädde mer zwee vun denne Dinger, enner von ihm fer mich un enner von mir fer es, awwer der von ihm fer mich is halt nimmie do, sunnern beim Unkel.

Hör uff, hab ich gesaat, ich werr jo ganz dermelich vun dem Messer-blockkarussell. Vezähl lieber, was es Fienche dir geschenkt hat.

De Bruno hat ganz driebsinnisch in sei Schobbeglas geguckt, un mir hann sofort gewisst, jetzat kommt nix Gudes. Ihr werres net glaawe, hat er gemault, ich hab zwee Paar lange Unnerhose kriet, awwer aus exdra warmer Schofswoll, demit ich beim Schneeschippe net friere soll.

Oje, hat de Paul gemennt, Schneeschippe, des war geschder, heit hammer de Klimawandel, un do werrsche in denne Schofshose ganz scheen schwitze.

Der is mer jo so was vun egal, der Klimawandel, is de Bruno laut worr, ich hass lange Unnerhose bei jedem Wedder, ob Schnee leit odder die Sunn scheint.

Des kann ich veschdehe, hab ich’m zugeschdimmt, mir hann zu de lange Unnerhose frieher Liebestöder gesaat. Als Kinner hammer als die Selbschgeschdrickde anziehe misse, die hann gekratzt un gebiss wie Hummele. Ich hab die Dinger gehasst un se uff unserm Etascheklo ausgezoo. Vun meiner Muddie hab ich desweje e paar hinner die Ohre kriet, awwer mei Vadder hat zu mer gehall. Er hat dann als vezählt, sie hädde bei de Wehrmacht die lange Winderunnerhose erschd geliwwert kriet, wie se schunn faschd in Moskau gewest wäre, un mit denne Wollne am Leib hädde se dann zwar nimmie gefror, awwer es wär bloß noch rickwärds gang.

Noch schlimmer als wie die lange Unnerhose wäre jo die lange wollne Schdrimp gewest, die er fer de Kinnergaade hätt anziehe misse, hat de Paul geseifzt; vun denne hätt er heit noch Alpdrääm. Aller, hab ich gesaat, do siehe mer mol widder, wie guud mir’s heit hann, vum Bruno seine Schofshose mol abgesiehn, un dodruff drinke mer jetzat noch e Zwische-de-Johre-Feierowendschöppche!

Ihre News direkt zur Hand
Greifen Sie auf all unsere Artikel direkt über unsere neue App zu.
Via WhatsApp aktuell bleiben
x