Pfälzisch mit Wolfgang Ohler Do bische platt: Mei Großmudder is geschwumm wie e Fisch in de Saar – ich net

Für unseren Kolumnisten Wolfgang Ohler war es ein anstrengender Tag im Freibad.
Für unseren Kolumnisten Wolfgang Ohler war es ein anstrengender Tag im Freibad.

Wann’s jetzat kälder werd, un ich es erschde Mol widder de Hut uffzieh, dann zieh ich ne glei widder ab un zwar ganz dief un denk an mei saarlännisch Oma Friedel. Die ledschd Woch hab ich des scheene Wedder ausnitze wolle un bin nochmol dabber niwwer in unser Freibad. Was des mit meim Hut se duun hat un mit meiner Großmudder? Ei bassen uff.

Mir ware frieher jede Summer in unserm Schwimmbad an de Schließ, als Kinner vor 1956 noch driwwe im Schwarzbach, dann im neie Bad uff de anner Seit. Jede Summer, ah wie’s noch net so heiß un des Wasser eiskald war. Während de Pandemie hab ich dann geschwenzt un anschließend nimmie die Kurv kriet. Aller, jetzat wollt ich’s nochmol wisse. Es hat frieher noch jemand in de Familie gebb, die kee Daa ausgeloss hat, wo’s meh wie 20 Grad gehat hat, des war mei Oma Friedel. Sie hat behaupt, sie hätt bei de Olympische Spiele1924 zu de Schwimmmannschaft vum Saargebiet gehört; wer’s glabt, werd selisch. Sie war halt aus’m Saarland, em deitsche Orient, die alt Märchetande. Wie se dann mol iwwer achzisch war, bin ich immer mitgang, um uffsebasse, dass se net vesauft. Des war garnet so enfach. Wann ich vesucht hab, neewe de Oma her se schwimme, hab ich mei Mieh gehat, weil se geschwumm is wie die Fisch in de Saar, ah noch mit 83. Des is jetzat iwwer verzich Johr her.

Ohne fremde Hilf ins Gras gefall

Wie gesaat, ledschd Woch bin ich zamme mit unserer Dochder, em Birgche, schwimme gang. Schunn wie ich die Leeder ins Becke nunnerstei, hab ich gemerkt, dass ich kee 70 meh bin. Un wie ich glicklich drunne im Wasser war, do bin ich jetzat die Großmudder gewest un’s Birgche is newe mer hergeschwumm un hat uffgebaasst, dass ich net unnergeh. Mit dem Unnerschied, dass ich lang nimmie so fit war wie domols die Friedel. Ich hab vorher gesaat gehat, ich dääd bloß mei zwee Bahne schwimme, so wie immer, das dääd mer reiche. Noh Sticker dreißisch Meder war ich ferdisch wie e Rieb un hab mich an de Rand geklammert. Ich glab, ich hab de Kramp im Been, hab ich gesaat, awwer es Birgche hat Bescheid gewisst. Wie ich mich umguck, sieh ich, wie de Bademeeschder grad mi’m Erschde-Hilfe-Koffer angerennt kommt. Ob ich’s alleen aus’m Becke schaffe dääd, wollt er wisse, odder ob er mer helfe sollt. Aller, hab ich halt uff mei zwee Bahne vezicht un bin nausgegrawwelt.

Ich hab mich ganz ohne fremde Hilf ins Gras falle losse, un mich e bisje ausgeruht. Un do is mer mei saarlännisch Großmudder in de Sinn komm. Ich hab feschd an se gedenkt un mer die Sach mi’m Hut vorgenomm. So jetzat wisse ner Bescheid.

x