Ich mään jo blooss De Geheimplan

Wer kann, der kann,
Wer kann, der kann,

De Lockdaun macht ebbes mit uns. Un jemand in meim Haushalt hot des scheinbar schunn vorher gewisst.

Weil se bei uns im Dorf de Geldaudomat vor Johre abmondiert hänn, bin ich ins Nochberdorf g’fahre. Die hänn immer noch änner – „weil se evangelisch sinn“, wie die Dannde Liesel saacht. Der Kaschde war „vorübergehend außer Betrieb“. Also bin ich noch e Dorf weider g’fahre. Un wie ich dort wart, bis die Fraa vor mir Geld gezoche hot, werd mir uff än Schlaach klar: So weit weg vun dehääm war ich seit Woche nimmi. Mir isch’s warm un kalt de Buggel nuffgegrawwelt, e G’fiehl zwische „Bin ich im Urlaub?“ un „Isch des iwwerhaupt legal?“

Der Lockdaun macht ebbes mit uns.

In de erschde Woch hawwich alle Weiflasche im Keller nooch’m Johrgang sordiert, in de zwädde Woch nochemol alles vun vorne nooch Rebsorte, in de dritte Woch streng nooch Aabaugebiete un in de vierte Woch alphabetisch nooch’m zwädde Vorname vum Winzer seim Friseer. Des war der Moment, wu mei Mitbewohnerin mich mitläädich aageguckt hot. Ha! Sie, wu seit Johre e perfekti, um nit zu saache perfidi Strategie entwickelt hot, sich uff de Lockdaun vorzubereite. Sie wääß, wu unsern Staabsaucher steht. Sie wääß, wie mer die Weschmaschiin bedient. Sie hot die Fenschderbutzdiecher versteckelt. Sie hot en Geheimkurs absolviert, wie mer Socke so z’sammelecht, dass se nit uff letzrum sinn, wammer se widder ausenannerzieht.

Awwer vor allem: Sie hot mich johrelang ganz g’schickt in dem Glaawe gelosst, ich wär en fauler Strick. Sie hot mich sogar immer ausgedifteltere Konzepte entwickle losse, wie ich Fleiß un Kooperationsbereitschaft vordaisch, ohne dass ich am End tatsächlich en Finger im Haushalt krumm mache muss. Un jetzt stellt sich raus: Des war exakt de Plan seit em erschde Daach! Jetzt isch Lockdaun un sie hot ebbes zu du. Sie bringt ihr Zeit gut rum. Sie butzt un wischt un poliert un scheiert un raamt un hot dann sogar noch Zeit zum Lese un Koche un Mole un Telefoniere un Plänschmiede fer die Johre 2021 ff. Un ich hugg uuneedich rum wie de schbeede Friedrich Merz. Glaabt mer des?

Heggschdi Zeit also, dass alles widder normal werd. Un dass Sich-vorm-Schaffe-Dricke widder en Daach ausfillt. Ich mään jo blooß.

Als wär’s Jahre her: Unser Kolumnist im Sommer vor seinem Lieblingscafé. Michael Konrad schreibt seit 2007 die wöchentliche Kolu
Als wär’s Jahre her: Unser Kolumnist im Sommer vor seinem Lieblingscafé. Michael Konrad schreibt seit 2007 die wöchentliche Kolumne »Ich mään jo blooß« in der RHEINPFALZ am SONNTAG.
x