Mundart mit Wolfgang Ohler Do bische platt: Mir geheere all minanner zu de Wegwerfgesellschaft

bildschirmfoto 2019-06-12 um 17.12.51

Also ob des funktioniert? Ich glaab als, do hann se widder e Ei geleet, des kenner ausbriede will, hat de Paul de Kopp geschiddelt. Dann hat er gewaad, dass mir, de Bruno un ich, frooe, was er mennt. Mir hann net gefroot, un er hat vun sich aus weider gebabbelt. Do hann se in Brissel e Reparadurgesetz ausgeheckt, demit jeder des Recht hat, sei kabuddener Krom repariere se losse, statt ne fortseschmeiße un glei was Neies se kaafe. Aller, hab ich gemennt, des is doch kee schlechdie Idee. Mir sinn doch allesamt inzwische e Wegwerfgesellschaft worr. Ausnahmsweis hat er mer zugestimmt, de Paul. Awwer des leid doch eensisch un alleen dodran, dass mer lieber was Neies kaaft, wie was Aldes repariere se losse. Des stimmt, hat de Bruno, unser Wert, gemennt un mir es nächschde Feierowendschöppche gezappt.

Des sieht mer schunn dodran, dass kenner meh selbert ebbes repariert: Wer flickt dann heit noch de Schlauch vun seim Fahrrad, wann er e Pladder hat? Ei die junge Leit wisse doch garnet, wie des geht. Mir hann frieher de Mandel runnergeroppt, de Schlauch in e Schissel Wasser getunkt un geguckt, wo die Luftbläsjer uffsteie. Dann die Stell mit Schmirgel uffgeraut un e Flicke mit Gummiarabicum druffgebabbt. Ei die Junge wisse doch garnet, was des is, Gummiarabicum, hab ich gesaat, die menne, des wär so ebbes wie Marihuana. Wie ich neilich mit meim Enkelche John die Besekammer uffgeraamt hab, hat der ins Eck uff e Eiseding gezeit un gefroot: Oba, is des dort modernie Kunschd? Nee hab ich gesaat, des is e Dreibeen, uff dem hat mei Großvadder sei Schuh besohlt. Es hat e Verdel Stunn gedauert, bis ich dem Grutze erklärt hab, was des bedeit, die Schuh besohle.

Veschluss alleen gebt’s net

Jetzat komme ner abber werklich vum Thema ab, hat de Paul gescholl. Es geht doch dodrum, dass mer sich net glei e neijie Uhr kaafe muss, wann die ald mol stehe bleibt. Gebben acht, was mir neilich bassiert is. Ich hab de Veschluss vun meiner Wärmflasch nimmie gefunn un bin ins Sanitätshaus, um mer e neier Stobbe se kaafe. Duud mer lääd, hat es Frääche gesaat, e Veschluss alleen gebt’s net, do misse se sich halt e neijie Wärmflasch kaafe. Was glaabe ner, was ich der vezählt hab! Un, hab ich gefroot, hasche e neier Veschluss kriet? Nee, des net, hat es gescholl, awwer e Vefahre weje Beleidischung. Iwwermorje hab ich Termin drunne am Amtsgericht. Do helft der ah des neije Reparadurgesetz nix,hab ich’m gesaat. Ich dääd dem Richder uff jeden Fall die Wärmflasch zeije. Ja mennsche, bei dem krie ich e neier Veschluss? Nee, awwer mildernde Umständ.

De Paul hat widder de Kopp geschiddelt un dann gesaat: Bruno, reparier mol do mei Schoppeglas, des is schunn widder leer. Ich glaab, des hat e Leck.

x