Rhein-Pfalz Kreis Die Mundartkolumne im Kreis: Mennnsch Mennnnäh!

Vor Korzem bin isch mol widder dief erschiddert vun emme Schbielenoochmiddaach häämkumme. Mei Geeschnerin werrd in ä paar Monat neinzisch Johr alt un isch hab Schbiel fer Schbiel velore. Net, dass isch se schone wollt! Mir hänn scharf gschbielt – isch hab äfach kä Chance khabt. Nadierlisch hawwisch a mol ä paar Sechser am Schdick gewerfelt un schnell voller Iwwermut gedenkt: „Waat! Ewe bischt dra! Ewe krigg isch dich! Dess laaft wie’s Loddsche…!“

Awwer egal, wieviel Sechser mer ach werfelt – am Enn braucht mer die kläne Zahle: än Änser, heggschdens noch än Zwäer. Un wu DIE stunnelang ugfroocht aus meiner Hand uff de Disch gerollt sin – während mei Männelscher in ihrm enge Haiselsche lewendisch begrawe warn – do losst sisch jetzt käner vun denne sähne. Was soll isch saache: Nooch zwä Stunn hawwisch um Gnade gfleht un ä Paus gebraucht.

Nooch emme korze Rundgang dursch de Gaade isses weidergange. Mei Konzendration hott sisch drauß uff emme dicke wääsche Debbisch aus Thymian in die Sunn geleggt un hott misch endgildisch velosse. Also sin mir beim Weiderschbiele immer mehr gruselische Fehler bassiert. Nur soviel: Mei Geescheiwwer muss an demm Daach uff ännere Glickssau in die Kisch geridde sei un ihr mitleidloses „Noch äns?“ is mer in immer kerzere Abständ um die Ohre gfloche.

Schbaß hotts trotzdemm gemacht: zuzegucke, wie sisch äns fräät odder wie mer sisch geescheseidisch lautstark net wennischer wie die Pescht an de Hals winscht. Kän Abgrund wu mer net nunnergucke kennt. Trotzdem is dess alles net schlimm. Weil jeder wääß, dass mer im eschde Lewe alles fernanner mache deet.

Im Iwwrische denk isch, simmer quitt: Sie hott die Schbiele gewunne un isch ebbes, wu fer immer bleibt. So ebbes Rischdung Glick. Rischdisch zefriede bin isch häämgeloffe. Awwer dann hott an änere Strooßeladern der Uffklewer gebabbt: Waldhof verrecke! Ach Gott Leit! Setzt eisch zamme un schbielt. Dess is allemol grausam genunk.